Omdat mijn vorige en tevens eerste column zo goed bekeken is, waag ik weer eens een poging. Dit keer over het vervelende weer, want ja wij zijn natuurlijk zeik Nederlanders.
Wij Hollanders zijn eigenlijk nooit tevreden over het weer, of het is weer te koud en dan weer veel te warm. Nu het maart is en eigenlijk alweer de narcissen uit de grond zouden moeten springen, is het steenkoud. De wind voel je zelfs door de ramen. Iedereen vind het veel te koud en eigenlijk is dat zelfs ook zo, want ja dat vind iedereen. Te koud, te nat en dan weer veel te droog; het weer doet het volgens ons nooit goed. En de meteoroloog doet het ook nooit goed, want die voorspelt alles fout dus gaan we daar maar weer op zeiken. Een paar weken terug was er nog hoop, een zonnestraaltje door de dik bewolkte massa. Iedereen gaat dan massaal naar buiten en doet zelfs al de korte broek aan. Het is een heel merkwaardig aanblik. Ik zelf natuurlijk ook, ik peer hem naar buiten en ga heerlijk tegen een betonnen muurtje aanliggen. Genietend van een schraal zonnetje op mijn bleke huid. Nu ik nog even last-minute aan het trainen ben voor de zomer om al die kerstmaaltijden nog te verbranden. Dan kan ik weer in de zomer heerlijk buiten gaan liggen, maar dan op een ligbed en niet een betonnen muur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten